Al vele leefstijlen met bijbehorende eetgewoonten ben ik tegengekomen. Mensen om mij heen werden vegetarisch, veganistisch, macrobiotisch of ze gingen volledig over op de ‘Raw Food’ en daarmee vaak ook meteen veganistisch.
Een tijdje was ik ook vegetarisch, omdat ik wel biologisch vlees wilde eten, maar dat te duur vond en eigenlijk gaf ik niet zo veel om vlees. Ik overwoog zelfs veganisme, want ‘melk dat is toch voor kalfjes?’ en wat dacht je van BSE? Maar jemig, dan kon ik geen kaas, geen yoghurt en geen roomijs meer eten, help!
Raw klonk ook wel interessant en logisch, dat van die enzymen enzo. Die gaan kapot ja, als je je voedsel verhit, maar ‘help!’ dan kan ik geen soep meer eten en daar ben ik juist zo dol op… En al die taarten vol met gedroogde (zuid)vruchten en zonder vet, mijn suikerspiegel begon bij het idee alleen al als een gek te schommelen, want ja suikervrij waren we al een aantal jaren. Nee, Raw zou te veel inwerken op mijn suikerspiegel, dat is voor niemand goed, maar zeker niet voor iemand als ik met hypoglycaemie.
Weston A. Price
In 2009 kwam ik echter in aanraking met de Weston A. Price stichting. Terug naar de traditionele keuken, eten zoals onze voorouders deden, dat leek mij veel logischer.
Vroeger, voordat eten in fabrieken werd geproduceerd en wij nog gewoon varkens konden zien rollen door de modder (wist je dat er meer varkens dan mensen in Nederland zijn? Wel eens een varken gezien behalve op de kinderboerderij?), wisten de mensen nog hoe ze bijvoorbeeld zuurdesem brood moesten maken of kaas en boter. Ze aten voedzaam eten dat op traditionele wijze werd bereid. En er waren relatief weinig welvaartsziekten.
Het eten dat we tegenwoordig eten is vaak geen voeding, maar een soort ‘lege vulling’. En ja, de Westerse mens leeft steeds langer (hoewel in de VS inmiddels de levensverwachting aan het dalen is, kinderen worden niet meer zo oud als hun ouders!), maar het aantal gezonde jaren daalt. Naar mijn idee heeft dat veel met voeding en ongezonde leefwijzen te maken.
Helaas hebben veel mensen tegenwoordig niet meer geleerd hoe ze op traditionele wijze hun eten moeten bereiden. Ook is het lang niet altijd eenvoudig aan de juiste ingrediënten te komen. Dus ben ik dit blog begonnen om je op weg te helpen, te informeren of gewoon alleen te inspireren.
En om met Hippocrates, de grondlegger van de Westerse geneeskunst te spreken:
Laat uw voeding uw medicijn zijn en uw medicijn uw voeding
Wie is Iris
Ik woon met mijn 3 kinderen in Noord-Holland en ben al van jongs af aan bezig met kokkerellen.
Het is vooral sinds ik kinderen kreeg dat ik me ook ging interesseren voor het gezondheidsaspect van voeding en ik steeds meer biologisch ging eten en de suiker uit ons dieet schrapte.
Dit alles nam een vogelvlucht, toen ik, middels dit boek, er in 2009 achterkwam, dat het extreem slechte gebit van mijn jongste (toen 2 jaar) verholpen zou kunnen worden door de juiste voeding. Door dat boek, kwam ik in aanraking met het werk van Weston A. Price en het boek Nourishing Traditions, wat veel meer is dan alleen een traditioneel kookboek.
Het valt moeilijk te zeggen of deze manier van eten heeft gewerkt voor het gebit van de jongste. We hebben een hele lange aanloop periode gehad, omdat ondanks het feit dat we al suikervrij waren, het toch voor de kinderen een flinke omschakeling is gebleken.
Ook is het voor ons ondoenlijk gebleken alles volgens de principes van een gezond dieet te doen, laat staan volgens de protocollen uit het boekje Cure Tooth Decay. Om verschillende redenen niet: verkrijgbaarheid, financieel, tijd, sociaal etc.
Wel weet ik dat we ons er goed bij voelen, dat ik een stuk lekkerder in mijn vel zit sindsdien en dat onze gebitten in ieder geval niet achteruit zijn gegaan: bij mij en de oudste 2 zijn geen gaatjes meer geconstateerd.
[mc4wp_form]